Myanmar : China Wants Action on SEZ in Arakan as Locals Cast Wary Eye

China Wants Action on SEZ in Arakan 

as Locals Cast Wary Eye

In a visit to Naypyidaw on Monday, a senior Chinese diplomat said Beijing wanted to see “sooner implementation” of the Kyaukphyu Special Economic Zone (SEZ) in western Burma’s Arakan State, as some local residents cast a wary eye on the Asian giant’s economic ambitions.

Chinese State Councilor Yang Jiechi, the head of the Chinese delegation, said he hoped to see development of the Kyaukphyu project soon, and that “China wants to take part in the tasks of ensuring development of the southwestern part of Myanmar,” during a meeting with President Thein Sein, according to the state-run New Light of Myanmar newspaper.

Chinese projects in Arakan State include controversial natural gas and oil pipelines from Kyaukphyu to China’s Yunnan province. Construction of the dual pipelines, known as the Shwe gas project, is complete, and the piping of gas and oil northward is scheduled to begin soon. Oil storage tanks on Maday Island and natural gas storage tanks on Mala Island have also been installed.

Thein Sein on Monday said he “thanks China for the Kyaukphyu industrial zone project” and expressed hope that the “region could see development” as a result, but there were no details provided on the nature of the agreement nor what kind of support the Chinese would provide.

Local residents said there were no indications that development of the SEZ in Kyaukphyu had yet begun, nor had the local population been briefed about plans for the project.

In December, Deputy Labor Minister Myint Thein—the chairman of the SEZ Implementation Committee—paid a weeklong visit to Kyaukphyu and told residents at a meeting there that the project would be implemented in accordance with the desires of the local people.

“Kyaukphyu is a center of Chinese interest, so they will want to begin it sooner and quicker,” said Aye Zan, secretary of the Kyaukphyu SEZ Monitoring Committee, which was formed earlier this year after local residents called for collaboration on the project in terms of social and environmental impact assessments.

“But the authorities have not shared any plan with us,” he added.

The government has invited foreign firms to invest in the SEZ project, but there remains a lack of basic infrastructure, such as roads, electricity provision and port facilities, in the area.

“No development at the project area is seen, we only know that the ‘master plan’ for the project has been drawn up in collaboration with a Japanese company,” said Hla Myo Kyaw, a resident of Kyaukphyu and a member of the Kyaukphyu SEZ Monitoring Committee.

The residents said basic information about the SEZ—the project site, the size of the zone and whether local residents would need to be relocated—had not yet been provided to them.

A delegation of the Arakan State-based Rakhine Nationalities Development Party was among a group of Burmese political parties that visited China in April at the invitation of the External Communication Department of the Chinese Communist Party. It was not clear whether Beijing’s ambitions in Kyaukphyu were discussed.

Some locals are wary of Chinese-backed projects in Arakan State, with the Shwe gas project criticized by many for a lack of transparency and its negative environmental and social impacts, including forced displacements and harm to local fishermen’s livelihoods.

The monitoring committee said it would stand with local residents and air any concerns raised.

“If the villagers have to move for the project, it cannot happen,” Hla Myo Kyaw said, “as no one will accept relocation from their homes.”

In December 2012, the rights group Arakan Oil Watch reported that the Chinese state-owned conglomerate CITIC Group would manage the implementation of the Kyaukphyu SEZ on Ramree Island, where more than 200,000 people reside.

The report said the zone would require an initial investment of US$8.3 billion and a total of $89.2 billion over 35 years, using 120-square-km of land and 70-square-km of waterways, according to a feasibility study by CITIC Construction.

An 800-km long rail way connecting Kyaukphyu to Ruili in China’s Yunnan province will also reportedly soon be built, with its planned completion in 2015. The railway will pass through cities and villages in Arakan State, Magway and Mandalay divisions, and Shan State, as the Shwe gas and oil pipelines currently do.

Resource from:

http://www.irrawaddy.org/archives/38463

Read More

Cambodia in the Challenge : Cambodia’s industrial sector continues to thrive!

Cambodia in the Challenge : 

Cambodia’s industrial sector continues to thrive!

Cambodia remains an attractive destination for industrial work, with a low inflation rate of 3 per cent and a low minimum wages of $80 per month, according to the CBRE Asia Pacific Logistics Rental Index.

The index showed a slight increase of 0.7 per cent quarter-on-quarter in the first quarter of 2013 compared to just under 1.0 per cent in the fourth quarter of 2012 as rental growth remained weak for a third consecutive quarter. 

Annual growth also continued to decline, falling to 4.4 per cent year-on-year. Leasing activity slowed during the quarter as occupiers opted to stay in their existing premises.

In the first quarter of 2013, Cambodia’s textile exports reached $1.34 billion, compared to $1.14 billion in the same period last year, with export commodities including clothing, timber, rubber, rice, fish, tobacco and footwear. In 2012, exports totaled $6.14 billion.

Factory rents in most markets – particularly in China – continued to record steady gains in the first quarter of 2013, along with the improvement in regional exports. In Southeast Asia, factory rents are generally stable.

In Cambodia rents also remain stable as a continuation of trends seen in 2012, with prime locations in industrial zones commanding rents of $2.5 square metre. Rents in lower quality industrial zones, where units are of a lesser standard, offer rents of $2 per square metre.

CBRE says there remains a distinct lack of supply of industrial units as occupancy levels in existing industrial parks continue to rise. The development of new industrial units has been slow as a direct result of the economic downturn, and the associated impact this had on the construction sector.

However increasing labour costs in China and Japan continue to drive the demand for industrial property within Cambodia. 

In particular, Japanese manufacturers are seeking opportunities to relocate operations to Cambodia. Demand for factory space mainly came from tenants in heavy industry. Manufacturers in the chemical and automotive sectors were particularly active in setting up plants in new markets, followed by companies in    the consumer electronics and industrial machinery equipment sectors.

The opportunities to relocate to Cambodia in search of better production prospects are supported by the improving infrastructure, in particular at the deep seaport of Sihanoukville.

The supply of industrial units will be a key influential factor in the growth of Cambodia’s economy, ensuring that foreign direct investment can continue to drive the markets. A number of industrial zones have been proposed for development within sites acquired for the purpose of satellite cities. 

CBRE says these industrial zones will provide industrial units to the North, South, and North West sides of Phnom Penh, and will cover approximately 7,000 hectares of land in total. They will be supported by new infrastructure allowing further development of both import and export opportunities. 

These developments are still likely to focus more on land disposals than matching market demand and supplying rental units. This can largely be put down to the low returns achieved from current rental prices.

Economic growth in Asia Pacific is expected to gather pace over the course of 2013 and reach around 4.8 per cent for the year as whole. The Cambodian economy has continued its high growth rate as real GDP growth has expanded to 7.5 per cent in 2013. Cambodia is one of the world’s fastest growing countries, and opportunities for foreign investors to capitalize on low production and labour costs will drive the industrial markets forward.

The demand for industrial rental units in prime locations remains high in 2013, as Chinese and Japanese companies look to relocate due to high production costs in their retrospective countries. However the increased demand is unlikely to be met by future industrial parks as the market is largely dominated by owner-occupied locally owned garment factories currently. CBRE predicts this will change as different manufacturers enter the market.

Read More

Malaysia Economic Strategy Parts 1 : Iskandar special economic zone @ Johor, Malaysia

 Malaysia Economic Strategy Parts 1 :

 Iskandar special economic zone @ Johor, Malaysia

     Iskandar Special Economic Zone เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษขนาดใหญ่ที่เป็นความหวังของประเทศมาเลเซีย    ตั้งอยู่ในรัฐ Johor ซึ่งอยู่ตอนใต้ของประเทศมาเลเซีย ติดกับชายแดนของประเทศสิงคโปร์


          Iskandar Special Economic Zone เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วย ย่านเศรษฐกิจสำคัญต่างๆมากมาย  ที่เป็นเช่นนี้เพราะ Iskandar Special Economic Zone ได้ถูกออกแบบให้ประกอบด้วย Cluster ทางเศรษฐกิจที่สำคัญรวม 9 Clusters ซึ่งได้แก่่ Cluster ทางด้านที่ปรึกษาด้านการเงินและการลงทุน,  Cluster ทางด้านอุตสาหกรรมสร้างสรรค์, Cluster ทางด้านโลจิสติกส์,  Cluster ทางการท่องเที่ยวและการพักผ่อนหย่อนใจ,  Cluster ทางด้านการศึกษา, Cluster ทางด้านสุขภาพ,  Cluster ทางด้านไฟฟ้า อิเล็คโทรนิค, Cluster ทางด้านปิโตรเคมี,และ Cluster ทางด้านอาหารและการเกษตร  โดย Iskandar Special Economic Zoneได้แบ่งเป็นZone ต่างๆ ได้ดังนี้

     เขต A  เป็นเขต City center ซึ่งประกอบด้วย Central Business District และ Concervation & Heritage Zone  
     เขต B เป็นเขต Nusajara center ซึ่งประกอบด้วย Johor State Administrative Centre และ International Destination Resort, Education Center 
 

     เขต C เป็นเขต Western gate Development ซี่งประกอบด้วย Tanjung Pelepas Port และ Free Trade Zone และ2nd Links Acces และ Ramsar World Heritage Park
     เขต D เป็นเขต East gate Development ซึ่งประกอบด้วย Tg Langsat Industrial Park และ Pasir Gudang Port
    เขต E เป็นเขต Senai - Skudai ซึ่งประกอบด้วย Airport city

Read More

การเมือง และการพัฒนาตอนที่ 1 : ภาพลวงตาของการพัฒนาหรือเส้นขนานที่ไม่มีวันบบรรจบกัน

การเมือง การพัฒนา ตอนที่ 1 : ภาพลวงตาของการพัฒนาหรือเส้นขนานที่ไม่มีวันบบรรจบกัน

            จากการฟังการอธิบายงบประมาณประจำปี 2557 และมานั่งอ่านเรื่องราวของการพัฒนาของประเทศเพื่อนบ้าน  มานั่งพิจารณาคำว่า  " Connectivity of the country, Urbanization and Development Administration ; Their approaches  are the same purposes in the same way or not ? " เกิดคำถามว่า  อะไรกำลังเกิดขึ้นในประเทศนี้ และ อะไรกำลังเกิดขึ้นในภูมิภาคนี้  เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ระหว่างอ่านข่าวใน Vietnam News ผมไปเจอคำว่า Phu Quoc Special Economic Zone ของประเทศเวียดนาม  และเช้าวันนี้ ระหว่างอ่าน The Straitstimes ผมไปเจอคำว่า  Iskandar Special Economic Zone ของประเทศมาเลเซีย 

             ผมมานั่งพิจารณาและศึกษารายละเอียด พบว่า  Phu Quoc Special Economic Zone อยู่ในจังหวัด Kien Giang ซึ่งอยู่ติดชายแดนประเทศกัมพูชา  เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษใหม่ของประเทศเวียดนาม  อยู่ติดกับจังหวัดสีหนุวิลล์ในเขตประเทศกัมพูชา ซึ่งมีท่าเรือ สีหนุวิลล์ตั้งอยู่  และเป็นท่าเรือขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศกัมพูชา   การจัดตั้ง เขตเศรษฐกิจพิเศษ    Phu Quoc Special Economic Zone ในจังหวัด Kien Giang นับว่าเป็นยุทธศาสตร์ที่ชาญฉลาดและแหลมคมของประเทศเวียดนามและประเทศกัมพูชา ในการพัฒนาเขตอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกันของทั้งสองประเทศ  ซึ่งอนาคตการเชื่อมต่อของสองเขตเศรษฐกิจพิเศษขนาดใหญ่จะเป็นแรงดึงดูดการลงทุนของอุตสาหกรรมต่างๆที่จะตัดสินใจเข้าไปลงทุน หรือ ย้ายการลงทุน  นี่คือยุทธศาสตร์ระหว่างประเทศ

             ส่วน Iskandar Special Economic Zone รัฐ Johor ของประเทศมาเลเซีย เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วย เขต A  เป็น City center ซึ่งประกอบด้วย Central Business District และ Concervation & Heritage Zone  , เขต B เป็น Nusajara center ซึ่งประกอบด้วย Johor State Administrative Centre และ International Destination Resort, Education Center ,เขต C เป็น Western gate Development ซี่งประกอบด้วย Tanjung Pelepas Port และ Free Trade Zone และ2nd Links Acces และ Ramsar World Heritage Park,  เขต D เป็น East gate Development ซึ่งประกอบด้วย Tg Langsat Industrial Park และ Pasir Gudang Port,  เขต E เป็น Senai - Skudai ซึ่งประกอบด้วย Airport city
          ทั้งหมดนี้ยังเป็นการเกริ่นนำถึงที่มาของการเขียนบทความนี้  เพราะเห็นความแตกต่างของแนวคิดของการเมือง การพัฒนาของผุ้คนในประเทศนี้ ซึ่งเป็นที่มาของวิสัยทัศน์ที่แตกต่างกัน แล้วพบกันตอนที่ 2 ครับ
        


     

Read More

Special Economic Zone in Laos PDR. Part 1

Special Economic Zone in Laos PDR. Part 1

  Laos PDR. has 10 Special Economic Zone from the north in the Louangnamtha  to the south in the Savannaket .

1. Savan - Seno Special Economic Zone 2003 

2. Boten Beautiful Land Special Economic Zone 2003

3. Golden Triangle Special Economic Zone 2007

4. Vientiane Industrial and Trade Area 2011

5. Saysetha Development Zone 2010

6. Phoukhyo Special Economic Zone 2010

7. Thatluang LakeSpecial Economic Zone 2011

8. Longthanh-Vientiane Special Economic Zone 2012

9. Dongposy Special Economic Zone 2012

10. Thakhek Special Economic Zone 2012

Resource from:

Ministry of Planing and Investment,LAO PDR.

Read More

ยุทธศาสตร์กวางสี : ประตูสู่อาเซียนของจีน ตอนที่ 3 ;

การวางแผนพัฒนาเมืองอู๋โจวของกวางสี

ให้เป็นเขตเศรษฐกิจสำคัญของลุ่มแม่น้ำซีเจียง

เมืองอู๋โจวของกวางสีวางแผนพัฒนาเมืองสู่การเป็นศูนย์กลางเขตเศรษฐกิจบนแถบลุ่มแม่น้ำซีเจียง โดยเน้นสนับสนุนอุตสาหกรรมการผลิตและอุตสาหกรรมบริการที่ตนเองมีความได้เปรียบเป็นสำคัญ 

เมืองอู๋โจว (Wuzhou City, 梧州市) เป็นเมืองแรกของเขตฯ กวางสีจ้วงที่ได้รับการอนุมัติผ่าน “แผนงานสร้างพื้นที่ศูนย์กลางเศรษฐกิจลุ่มแม่น้ำซีเจียงเมืองอู๋โจว” จากคณะกรรมาธิการเพื่อการพัฒนาและปฏิรูปประจำเขตฯ กวางสีจ้วงเป็นที่เรียบร้อย 

แผนงานดังกล่าวเป็นผลงานของบริษัทที่ปรึกษาจากประเทศสิงคโปร์ที่ทางการเมืองอู๋โจวเป็นผู้ว่าจ้างให้ดำเนินการวิเคราะห์เชิงลึกเกี่ยวกับเงื่อนไขปัจจัยพื้นฐานในการพัฒนาเขตพื้นที่ศูนย์กลางแถบลุ่มแม่น้ำซีเจียง 

ในแผนงานชิ้นนี้ได้มีการกำหนดตำแหน่งเชิงยุทธศาสตร์และจุดเน้นหลักการพัฒนา โดยแบ่งพื้นที่ของเมืองออกเป็น 5 โซน คือ

(1) โซนเมืองเก่า

(2) โซนเมืองใหม่

(3) โซนอุตสาหกรรมเลียบท่าเรือแม่น้ำ

(4) โซนวัฒนธรรมการค้า

(5) โซนเขตพิเศษความร่วมมือสมัยใหม่ 

นอกจากนี้ ภายในแผนงานยังเน้นย้ำถึงอุตสาหกรรมที่เป็นจุดแข็งของเมืองฯ ซึ่งต้องให้การสนับสนุน แบ่งได้ดังนี้ 

หนึ่ง อุตสาหกรรมการผลิต 5 ประเภท ได้แก่

(1) อุตสาหกรรมวัสดุใหม่ในงานวิศวกรรมก่อสร้าง

(2) อุตสาหกรรมวัสดุตกแต่งบ้าน

(3) อุตสาหกรรมหมุนเวียนหรือ “รีไซเคิล” 

(4) อุตสาหกรรมการผลิตเชิงบูรณาการ

(5) อุตสาหกรรมพักผ่อนเพื่อสุขภาพ 

สอง อุตสาหกรรมบริการสมัยใหม่ 6 ประเภท ได้แก่

(1) โลจิสติกส์การค้า

(2) อสังหาริมทรัพย์

(3) การท่องเที่ยว

(4) การศึกษาและฝึกอบรม

(5) การสร้างสรรค์วัฒนธรรม

(6) การเงิน 

ทั้งนี้ คาดหมายว่า ในอีก 3 ปีข้างหน้า (ปี 58) แถบลุ่มแม่น้ำซีเจียงจะเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิของเมืองอู๋โจว โดยจะมีประชากรร้อยละ 40 อุตสาหกรรมและมูลค่ารวมการผลิตมากกว่าร้อยละ 60 กระจุกตัวอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำสายนี้ 

มีข้อมูลเพิ่มเติมว่า ช่วงหลายปีมานี้ รัฐบาลเขตฯ กว่างซีจ้วงให้ความสำคัญในการสนับสนุนการพัฒนาแม่น้ำซีเจียง ซึ่งเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ของมณฑลเป็นอย่างมาก เพราะมองว่าแม่น้ำสายนี้เป็นเครื่องมือที่มีศักยภาพในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจภายในมณฑลและภูมิภาคตะวันตกของประเทศ (ทางออกสู่ทะเลของพื้นที่ภาคตะวันตก) 

เมืองอู๋โจว ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของกวางสี มีชื่อเสียงโด่งดังจากอุตสาหกรรมอัญมณีสังเคราะห์ 

เมืองอู๋โจวมีจุดเด่นด้านทำเลที่ตั้งเป็นเมืองหน้าด่านติดมณฑลกวางตุ้ง จึงได้รับการขนานนามเป็น “สวนหลังบ้าน” ของมณฑลกวางตุ้ง (ได้รับการกำหนดเป็นพื้นที่รองรับการเคลื่อนย้ายอุตสาหกรรมจากพื้นที่ภาคตะวันออก) และได้จับมือจัดตั้ง “เขตความร่วมมือพิเศษข้ามมณฑล” กับเมืองจ้าวชิ่ง (Zhaoqing City, 肇庆市) ของมณฑลกวางตุ้ง 

นอกจากนี้ อู๋โจวเป็น 1 ใน 7 เมืองของกว่างซีที่ตั้งอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำซีเจียง และเป็น 1 ใน 3 เมือง “ฮับ” ท่าเรือแม่น้ำซีเจียง (อีก 2 เมือง คือ นครหนานหนิง และเมืองกุ้ยก่าง)

Resource from:

http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/china-economic-business/result.php?IBLOCK_ID=69&SECTION_ID=462&ELEMENT_ID=12645

http://news.gxnews.com.cn/

Read More

ยุทธศาสตร์กวางสี : ประตูสู่อาเซียนของจีน ตอนที่ 2 ;

“ตลาดการค้าสินค้าเกษตรจีน-อาเซียน” เมืองชินโจว

เมืองชินโจวของกว่างซีเตรียมลงเสาเข็มงานก่อสร้าง “ตลาดการค้าสินค้าเกษตรจีน-อาเซียน” เพื่อใช้เวทีการค้าสินค้าเกษตรแบบครบวงจรในเดือนกรกฎาคมศกนี้

โครงการดังกล่าวมีบริษัท China Agri-Products Exchange (中国农产品交易有限公司) ซึ่งเป็นหนึ่งในวิสาหกิจยักษ์ใหญ่ด้านการบริหารจัดการค้าส่งสินค้าเกษตรของประเทศจีนเป็นผู้ลงทุน ด้วยงบประมาณ 1,200 ล้านหยวน บนเนื้อที่ 1,000 หมู่จีน (ราว 416 ไร่เศษ) พื้นที่สิ่งปลูกสร้าง 4.5 แสน ตร.ม. 

ฟังก์ชั่นของตลาดแห่งนี้ ประกอบด้วย เขตการค้าผลไม้ เขตการค้าเบ็ดเตล็ด เขตแปรรูปสินค้าสัตว์น้ำ เขตการค้าพืชผักสด และเขตบริการระบบลูกโซ่ความเย็น (การขนส่งและโกดังรักษาอุณหภูมิความเย็น)

สำหรับแผนงานก่อสร้างแบ่งออกเป็น 2 เฟส โดยเฟสแรก จะสร้างตลาดการค้าพืชผักสด ตลาดการค้าน้ำมันพืช โกดังเย็นความจุสองหมื่นตัน ศูนย์ตรวจสอบคุณภาพสินค้าเกษตร และระบบขนส่งโลจิสติกส์ 

ส่วนเฟสสอง จะสร้างตลาดการค้าผลิตภัณฑ์สัตว์น้ำ ตลาดพืชผักสด เขตระบบลูกโซ่ความเย็น และเขตบริการธุรกิจและการส่งออก

คาดหมายว่า โครงการฯ จะรองรับผู้ประกอบการเข้าลงทุนได้ 4,000 ราย และสร้างงานสร้างอาชีพให้คนท้องถิ่นได้ 1.2 หมื่นตำแหน่ง

 ฟังก์ชั่นของตลาดดังกล่าวมีความคล้ายคลึงกับ “ศูนย์โลจิสติกส์สินค้าเกษตรระหว่างประเทศไฮพีเรียนกว่างซี” (Guangxi Hyperion International Agricultural Logistic Center, 广西海吉星农产品国际物流中心) ซึ่งเป็นตลาดการค้าส่งผักและผลไม้ครบวงจรแห่งใหม่ของนครหนานหนิง

อย่างไรก็ดี หากจะวิเคราะห์จากลักษณะทางกายภาพแล้ว แม้ว่าเมืองชินโจวจะมีท่าเรือซึ่งน่าจะมีความพร้อมสำหรับการนำเข้าส่งออกสินค้า (ปัจจุบัน เน้นสินค้าเทกอง) ทว่าพืชผักผลไม้ที่กว่างซีนำเข้าส่งออกกว่าร้อยละ 90 ล้วนผ่านด่านทางบกในอำเภอระดับเมืองผิงเสียงทั้งสิ้น 

อีกทั้งหากจะเปรียบเทียบกับตลาดไฮพีเรียนของนครหนานหนิงแล้ว ซึ่งมีความได้เปรียบด้านทำเลที่ตั้งอยู่ในเมืองเอก และเริ่มเป็นที่รู้จักของพ่อค้าแม่ขายแล้ว บทบาทของตลาดการค้าสินค้าเกษตรของเมืองชินโจวน่าจะทำหน้าที่เป็น “ตัวกระจายสินค้า”ได้ดีกว่าบทบาทอื่น

เพราะหากจะอาศัยความได้เปรียบจากการมีท่าเรือแล้ว การค้าส่วนใหญ่ของเมืองชินโจวยังเน้นการค้าและขนส่งทางเรือภายในประเทศเสียเป็นส่วนใหญ่ หรืออาจเป็นตลาดที่ใช้เพื่อตอบสนองความต้องการในท้องถิ่นหรือเมืองรอบข้างเป็นสำคัญ

Resource from:

http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/china-economic-business/result.php?IBLOCK_ID=69&SECTION_ID=462&ELEMENT_ID=12639

Read More

เมืองชายแดน ตอนที่ 1 : มุกดาหาร-สะหวันนะเขต จุดเชื่อมต่อ East - West Economic Corridor

ตอนที่ 1 : 

มุกดาหาร-สะหวันนะเขต จุดเชื่อมต่อ Economic Corridor
และสะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่สอง

มุกดาหาร เมืองแห่งชายโขง รวมแปดชนเผ่า เลื่องลือมะขามหวาน 

จาก เมืองเล็ก ๆ สงบเงียบริมแม่น้ำโขง "จังหวัดมุกดาหาร และแขวงสะหวันนะเขต" ถูกปลุกให้เข้าสู่พื้นที่เศรษฐกิจใหม่ทันที หลังจากมีการเปิดใช้สะพานมิตรภาพไทย-ลาว แห่งที่ 2 ตั้งแต่เดือนมกราคม 2550 เป็นต้นมา พร้อมทั้งมีการพัฒนาให้สอดคล้องไปกับเส้นทางแนวระเบียงเศรษฐกิจตะวัน ออก-ตะวันตก (EWEC)  จังหวัดมุกดาหารมีศักยภาพสูง เนื่องจากตั้งอยู่บนเส้นทางแนวระเบียงเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก เป็นประตูด้านตะวันออกของไทยเชื่อมเข้าสู่ สปป.ลาว และเวียดนามตอนกลาง ขณะที่อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก เป็นประตูด้านตะวันตกที่เชื่อมสู่ประเทศพม่า 

นาย สมศักดิ์ สีบุญเรือง เลขาธิการหอการค้าจังหวัดมุกดาหาร กล่าวว่า หลังจากมีการเปิดใช้สะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 2 มุกดาหาร-สะหวันนะเขต ทำให้มูลค่าการค้าชายแดนขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ประมาณปีละ 2 หมื่นล้านบาท ขณะที่ภาคการท่องเที่ยวก็ขยายตัวมากเช่นกัน มีคนไทยประมาณ 1 แสนคน เดินทางไปท่องเที่ยวใน สปป.ลาว และเวียดนาม โดยใช้เส้นทางสัญจรผ่านถนน R9 และในตอนนี้ก็มีการลงทุนใหม่ ๆ เกิดขึ้น และยังสามารถเชื่อมโยงการค้าไปสู่ประเทศจีนได้ด้วย ฉะนั้นระเบียงเศรษฐกิจ EWEC จะเป็นเส้นทางสายไหมยุคใหม่ได้อย่างแน่นอน 

จากการสำรวจพบว่า ปัจจุบันในเขตตัวเมืองมุกดาหารมีการลงทุนใหม่ ๆ เกิดขึ้น โดยเฉพาะภาคการค้าปลีก มีกลุ่มทุนจากกรุงเทพฯเข้ามาปักหลักที่เมืองชายแดนแห่งนี้หลายรายแล้ว เช่น กลุ่มโกลบอลเฮ้าส์ กลุ่มไทวัสดุ รวมถึงห้างบิ๊กซีและแม็คโคร ซึ่งรูปแบบการลงทุนไม่ใช่การขยายตลาดในจังหวัดมุกดาหารเท่านั้น แต่จะใช้มุกดาหารเป็นฐานเพื่อรุกเข้าไปเจาะตลาดในลาวและเวียดนาม

สำหรับ การค้าชายแดนไทย-สปป.ลาว ในปี 2555 มีมูลค่าการค้ารวม 28,678 ล้านบาท แบ่งเป็นการส่งออก 12,006 ล้านบาท และนำเข้า 16,670 ล้านบาท และในช่วงเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ 2556 มีมูลค่าการค้า 5,174 ล้านบาท แบ่งเป็นการ

ส่งออก 2,160 ล้านบาท และนำเข้า 3,014 ล้านบาท

สินค้าส่งออกที่สำคัญ ได้แก่ น้ำมันดีเซล รถยนต์ อุปกรณ์และส่วนประกอบ เครื่องจักรที่ใช้ในการก่อสร้างและส่วนประกอบ น้ำมันเบนซิน เหล็กและเหล็กกล้า ส่วนสินค้านำเข้าที่สำคัญ ได้แก่ ทองแดงและผลิตภัณฑ์ไม้แปรรูป ผลไม้และของปรุงแต่งจากผลไม้ ผัก ลวดและสายเคเบิล 

สะหวันนะเขต เมืองอุตสาหกรรมหลักของ สปป.ลาว

อย่างไรก็ตามหากเปรียบเทียบกับแขวงสะหวันนะเขต สปป.ลาว พบว่า จังหวัดมุกดาหารยังไม่มีโครงการพัฒนาที่โดดเด่น ขณะที่ในฝั่งสะหวันนะเขตมีการจัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโนขึ้นเป็น ที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากมีการผลักดันมานานเกือบ 10 ปี โดยเฉพาะพื้นที่บริเวณที่ติดกับสะพานมิตรภาพแห่งที่ 2 กำลังมีการก่อสร้างร้านค้า อาคารพาณิชย์ และบ้านพักอาศัยอย่างคึกคัก 

วันนี้สะหวันนะเขตเป็นเมืองที่มีธุรกรรมทางเศรษฐกิจสูงเป็นอันดับสองรองจากนคร หลวงเวียงจันทน์ เป็นจุดศูนย์กลางในการกระจายสินค้าไปยังแขวงใกล้เคียง รวมทั้งเวียดนามและไทย และกำลังจะกลายเป็นเมืองอุตสาหกรรมใหม่ของ สปป.ลาว

เขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโน (Savan-SENO Special Economic Zone)
การพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโน (Savan-SENO Special Economic Zone) ปัจจุบันมีความคืบหน้าที่เป็นรูปธรรมแล้ว โดยเฉพาะในพื้นที่โซนซี หรือสะหวันพาร์ค เป็นเขตอุตสาหกรรมและการค้ามีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่สุดนั้น บริษัท สะหวัน แปซิฟิก ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด กลุ่มทุนจากประเทศมาเลเซียได้เข้ามาร่วมทุนกับ สปป.ลาว พัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐานประมาณ 4,000 ไร่ 

ผู้บริหารของบริษัท สะหวัน แปซิฟิก ดี เวลลอปเม้นท์ จำกัด ให้ข้อมูลว่า ปัจจุบันมีนักลงทุนเข้ามาลงทุนในโครงการแล้ว จำนวน 32 บริษัท มูลค่าเงินลงทุน 90 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 2,700 ล้านบาท ได้แก่ นักลงทุนลาว 11 ราย มาเลเซีย 4 ราย ไทย 4 ราย ญี่ปุ่น 3 ราย ฝรั่งเศส 2 ราย ฮอลแลนด์ 2 ราย ส่วนที่เหลือเป็นการลงทุนจากออสเตรเลีย เบลเยียม ฮ่องกง เกาหลี และบริษัทร่วมทุนลาวกับมาเลเซียและญี่ปุ่นอีกแห่งละ 1 ราย ซึ่งในจำนวนนี้มีกลุ่ม AEROWORKS มาตั้งโรงงานผลิตชิ้นส่วนเครื่องบินด้วย ล่าสุดกลุ่มแคนนอนและบริษัทชิ้นส่วนยานยนต์ในเครือโตโยต้าก็เข้ามาตั้งโรง งานที่สะหวันนะเขตเช่นกัน  นอกจากนี้ สะหวันนะเขตยังมีสนามบินภายในประเทศและระหว่างประเทศอยู่ในเมืองไกสอน พมวิหาน โดยมีเที่ยวบินไป-กลับระหว่างสะหวันนะเขต-กรุงเทพฯ และระหว่างสะหวันนะเขต-นครหลวงเวียงจันทน์ 

ในขณะที่ฝั่งมุกดาหาร ยังไม่มีสนามบิน ต้องใช้บริการในจังหวัดใกล้เคียงเท่านั้น ได้แก่ สนามบินนครพนม และสนามบินอุบลราชธานี ล่าสุดมีการผลักดันให้มีการก่อสร้างสนามบินที่อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร เพื่อรองรับการเดินทางในพื้นที่ 3 จังหวัด คือ มุกดาหาร ยโสธร และอำนาจเจริญ 

รถไฟความเร็วสูงสายสะหวันนะเขต-ลาวบาว

นอกจากนี้ ในส่วนของโลจิสติกส์  ทางสะหวันนะเขตก็มีความคืบหน้าไปมากกว่าประเทศไทย นั่นคือ เมือวันที่ 10 เมษายน 2556 บริษัท Giant Consolidated Ltd. จากประเทศมาเลเซียซึ่งได้รับสัมปทานการบริหารรถไฟความเร็วสูง เส้นทางสะหวันนะเขต-ลาวบาว ชายแดนเวียดนาม ด้วยระยะทาง 220กิโลเมตร เป็นเวลา 50 ปี ได้เซ็นสัญญารับการสนับสนุนเงินกู้จาก สถาบันการเงิน ริช บังโก เบอร์นาส จากประเทศนิวซีแลนด์ เป็นวงเงิน 5000 ล้านเหรียญสหรัฐ

ข้อมูลจากสถานกงสุลใหญ่ ณ แขวงสะหวันนะเขต ระบุว่า การลงทุนของไทยในแขวงสะหวันนะเขต ได้แก่ 1.กลุ่มไทยฮั้วยางพารา ลงทุนปลูกยางพารา 2.กลุ่มน้ำตาลมิตรผล ปลูกอ้อยและผลิตน้ำตาลในนามบริษัทน้ำตาลมิตรลาว 3.กลุ่มดั๊บเบิล เอ ในนามบริษัทไชโยเอเอลาว รับซื้อและปลูกยูคาลิปตัส และกำลังขอสัมปทานพื้นที่ปลูกมันสำปะหลัง 4.บริษัทสะหวันก้าวหน้าการเกษตร ปลูกถั่วลิสงและร้านขายสินค้าพื้นเมืองลาว (ODOP)  5.บริษัท เคพี-นิซเซอิ มิซูกิ ลาว จำกัด ประกอบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ลงทุนโดยบริษัท นิซเซอิ มิซูกิ จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทร่วมทุนญี่ปุ่น กับบริษัท เคพี จำกัด (จำหน่ายรถยนต์โตโยต้า อะไหล่ และให้บริการ) 6.กลุ่มบริษัท Lao World ลงทุนสร้างศูนย์การค้าและการประชุม SAVAN-ITECC แห่งแรกในเมืองไกสอน พมวิหาน 7.สถานเสริมความงามวุฒิ-ศักดิ์ คลินิก และ 8.ธนาคารกรุงศรีอยุธยา 

นี่คือสถานการณ์การลงทุนในแขวงสะ หวันนะเขต ขณะที่ฝั่งมุกดาหารของไทย รัฐบาลเพิ่งจะมีมติให้จัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดนจังหวัดมุกดาหาร นครพนม และหนองคาย และเห็นชอบโครงการก่อสร้างเส้นทางรถไฟสายบ้านไผ่ มหาสารคาม ร้อยเอ็ด มุกดาหาร นครพนม เพื่อสนับสนุนให้มุกดาหารเป็นศูนย์กลางระบบโลจิสติกส์ 

วันนี้ เมืองคู่แฝดทางเศรษฐกิจ "มุกดาหารและสะหวันนะเขต" จึงเริ่มโดดเด่นเป็นที่หมายตาของนักลงทุนไทย-เทศ

Resource from :

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1367867238&grpid=09&catid=19&subcatid=1900 07 05 2013

http://vietmaz.com/2013/04/5bln-usd-funded-for-high-speed-railway-linking-vn-laos/#.UXVDqqKmhmM
15 04 2014

http://www.mida.gov.my/env3/index.php?mact=News,cntnt01,detail,0&cntnt01articleid=1862&cntnt01origid=144&cntnt01returnid=107
11 09 2012

https://www.facebook.com/SavanPark?filter=3

ภาพเมืองสะหวันนะเขต

photo by Mr.Phokham phommavong 
                               .....................................................................................................

Read More

โครงการรถไฟความเร็วสูง : โปรเจ็คยักษ์เปลี่ยนประเทศไทย ตอนที่ 1 เส้นทางสายเหนือ (แนวที่ 5)

โครงการรถไฟความเร็วสูง : โปรเจ็คยักษ์เปลี่ยนประเทศไทย 

ตอนที่ 1 เส้นทางสายเหนือ

แนวเส้นทางไฮสปีดเทรนสายเหนือ "กทม.-เชียงใหม่" ระยะทางสั้นลงจาก 715 ก.ม.เหลือ 669 กม. เงินลงทุนกว่า 4 แสนล้านเฟสแรก "กทม.-พิษณุโลก" 382 กม. ลงทุนเฉียด 2 แสนล้าน สร้างบนเขตทางรถไฟเดิม เฟสต่อขยาย "พิษณุโลก-เชียงใหม่" ตัดแนวใหม่เข้า "สุโขทัย-ศรีสัชนาลัย-ลำปาง-ลำพูน-เชียงใหม่" มี 12 สถานี เปิดโผที่ตั้ง 7 สถานีนำร่อง ค่าตั๋วเริ่มต้น 800-1,900 บาท/เที่ยว เริ่มสร้างกลางปี"57 เปิดใช้ปลายปี"62 นายจุฬา สุขมานพ ผู้อำนวยการ สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งและจราจร (สนข.) เปิดเผยว่า ขณะนี้ผลศึกษาโครงการรถไฟความเร็วสูงสายเหนือจากกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ ระยะทาง 715 กม.ใกล้จะแล้วเสร็จ โดยเฟสแรกจะก่อสร้างช่วง "กรุงเทพฯ-พิษณุโลก" 382 กม.ก่อน มูลค่าลงทุน 193,206 ล้านบาท กระทรวงคมนาคมเตรียมเสนอรายงานผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม (อีไอเอ) ภายในพฤษภาคม-มิถุนายนนี้

เคาะแนว "กทม.-เชียงใหม่" 669 กม.

แนวเส้นทางภายในเดือนมิถุนายนนี้ จะสรุปชัดเจนว่าจะเลือกแนวทางไหน หลังกลุ่มบริษัทที่ปรึกษา นำโดยบริษัททีม คอนซัลติ้งฯได้ศึกษา และมี 5 เส้นทางเลือกให้พิจารณา ประกอบด้วย แนวที่ 1 ใช้แนวเขตทางรถไฟเดิมเป็นหลัก เริ่มต้นจากสถานีกลางบางซื่อ ผ่าน จ.ปทุมธานี พระนครศรีอยุธยา ลพบุรี นครสวรรค์ พิจิตร พิษณุโลก อุตรดิตถ์ ลำปาง ลำพูน สิ้นสุดที่ จ.เชียงใหม่ รวมระยะทาง 677 กม. 

แนวที่ 2 ขนานไปตามแนวรถไฟเดิมเหมือนแนวที่ 1 จนมาถึง จ.พระนครศรีอยุธยา จะตัดเส้นทางใหม่ไปทางฝั่งตะวันตก บรรจบแนวรถไฟสายเดิมที่ อ.พยุหะคีรี แล้วเข้าสู่ จ.นครสวรรค์ จนถึงสถานีปากน้ำโพ โดยจะเป็นเส้นทางใหม่ไปถึง อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก ตัดเข้าแนวรถไฟเดิมจนไปถึง อ.เมืองพิษณุโลก จากนั้นจะตัดเส้นทางใหม่ไปด้านทิศตะวันตก ตัดเข้า อ.ศรีสัชนาลัย จ.สุโขทัย บรรจบกับแนวรถไฟสายเดิมที่ ต.กล้วยแพะ อ.เมือง จ.ลำปาง ผ่าน จ.ลำพูน สิ้นสุดที่ จ.เชียงใหม่ รวมระยะทาง 639 กม.

แนวที่ 3 ใช้แนวเดียวกับทางเลือกที่ 2 จนมาถึง อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค์ จะตัดแนวใหม่ออกไปทางด้านทิศตะวันตกของ จ.นครสวรรค์ ผ่าน อ.บรรพตพิสัย จ.นครสวรรค์ อ.ไทรงาม จ.กำแพงเพชร แล้วมาบรรจบกับแนวที่ 2 ที่ อ.เมือง จ.สุโขทัย ระยะทางรวม 610 กม.

แนวที่ 4 ขนานไปกับแนวเดิมจนถึงถนนวงแหวนรอบนอกตะวันออก จากนั้นจะเบี่ยงแนวไปทางทิศตะวันตกของตัวเมืองพระนครศรีอยุธยา ผ่าน จ.อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท อุทัยธานี นครสวรรค์ แล้วตัดขึ้นเหนือไปเข้า จ.สุโขทัย เบี่ยงเส้นทางไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ตัดเข้า อ.สบปราบ อ.เสริมงาม จ.ลำปาง พาดผ่าน จ.ลำพูน มาสิ้นสุดที่ อ.สารภี จ.เชียงใหม่ รวมระยะทาง 597 กม.

ตัดแนวใหม่ "ศรีสัชนาลัย"

และแนวที่ 5 เป็นแนวเส้นทางที่ 1 และ 2 มาผสมผสานกัน โดยช่วงบางซื่อ-พิษณุโลกใช้แบบเดียวกับแนวที่ 1 คือขนานไปกับแนวรถไฟเดิม ช่วงพิษณุโลก-เชียงใหม่ใช้แนวเดียวกันทางเลือกที่ 2 เมื่อผ่าน จ.พิษณุโลกแล้ว จะตัดแนวใหม่ไปทางทิศตะวันตก มุ่งไป อ.ศรีสัชนาลัย จ.สุโขทัย บรรจบกับแนวรถไฟเดิมที่ ต.กล้วยแพะ อ.เมือง จ.ลำปาง ผ่าน จ.ลำพูน และสิ้นสุดที่ จ.เชียงใหม่ ระยะทางรวม 669 กม.

มี 12 สถานี ได้แก่ บางซื่อ ดอนเมือง อยุธยา ลพบุรี นครสวรรค์ พิจิตร พิษณุโลก สุโขทัย ศรีสัชนาลัย ลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่ มีพื้นที่เวนคืน 2,700 แปลง 7,724 ไร่ เงินลงทุน 431,393 ล้านบาท แยกเป็นค่าเวนคืน 10,814 ล้านบาท ค่าก่อสร้าง 420,579 ล้านบาท

"พิจารณาแล้วแนวที่ 5 มีความเป็นไปได้มากที่สุด เพราะยังใช้แนวเดิมในเฟสแรกจากกรุงเทพฯ-พิษณุโลก จะทำให้ก่อสร้างได้เร็ว ส่วนต่อขยายจากพิษณุโลก-เชียงใหม่ เลือกตัดแนวใหม่เข้าไปยัง จ.สุโขทัย เพราะอยากเปิดการพัฒนาพื้นที่เศรษฐกิจใหม่ และ อ.ศรีสัชนาลัย เป็นเมืองมรดกโลกจะหนุนการท่องเที่ยวได้ด้วย"

เปิดโผ 7 สถานีเฟสแรก

สำหรับตำแหน่งสถานีในเฟสแรก (กทม.-พิษณุโลก) 382 กม.นั้น นายจุฬากล่าวว่า ทางบริษัทที่ปรึกษากำหนดจุดที่ตั้งไว้แล้ว มีทั้งหมด 7 สถานี ห่างกันประมาณ 60-70 ก.ม./สถานี มีทั้งใช้สถานีเดิมและกำหนดจุดที่ตั้งใหม่ คือ

 1.สถานีกลางบางซื่อ โดยรถไฟความเร็วสูงจะอยู่บริเวณชั้น 3 ของสถานี

2.สถานีดอนเมือง อยู่บริเวณสถานีรถไฟเดิม 

3.สถานีอยุธยา มี 2 ทางเลือกคือ อยู่ที่เดิม และอยู่สถานีบ้านม้า ห่างจากสถานีเดิม 1-2 กม. เพราะมีที่ดินของการรถไฟฯว่างอยู่โดยรอบสถานีประมาณ 60 ไร่ สามารถพัฒนาเชิงพาณิชย์ได้เต็มที่

4.สถานีลพบุรี อยู่ที่เดิม แต่จะเจาะอุโมงค์ลอดใต้ดินสำหรับสถานีรถไฟความเร็วสูง

5.สถานีนครสวรรค์ มี 2 ทางเลือกคือ อยู่ที่เดิมสถานีรถไฟนครสวรรค์ หรือที่สถานีปากน้ำโพ ห่างออกไป 4-5 กม. เพราะมีที่ว่างอยู่รอบสถานีประมาณ 100 ไร่

6.สถานีพิจิตร จะสร้างใหม่อยู่ห่างจากสถานีเดิมไปทางด้านขวาประมาณ 1 กม. 

7.สถานีพิษณุโลก มี 2 ทางเลือกคือ อยู่ที่เดิม หรือสร้างใหม่ออกมาทางกองบิน 46 ใกล้กับสนามบิน ห่างจากสถานีเดิม 4-5 กม. โดยจะขอใช้ที่ดินทหารที่มีอยู่ประมาณ 100 ไร่

ตั้งเป้ากลางปี"57 เริ่มสร้าง

"ส่วนต่อขยายจากพิษณุโลก-เชียงใหม่ ยังเป็นแนวเบื้องต้น ยังไม่กำหนดจุดที่ตั้งสถานีชัดเจน หลังจากนี้จะลงพื้นที่สำรวจจริงอีกครั้ง ตามแผนจะใช้เวลาก่อสร้างหลังเฟสแรกประมาณ 1 ปี"

นายจุฬากล่าวตอนท้ายว่า สำหรับเฟสแรกมีแผนจะเริ่มก่อสร้างกลางปี 2557 แล้วเสร็จพร้อมตั้งเป้าเปิดบริการปลายปี 2562 วิ่งด้วยความเร็ว 250-300 กม./ชั่วโมง คาดว่ามีผู้โดยสารประมาณ 16,600 เที่ยวคน/วัน ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง 42 นาที 

อัตราค่าโดยสารเฉลี่ย 2.50 บาท/กม. แบ่งเป็น 3 ประเภท คือ 

ชั้นวี.ไอ.พี. (3 ที่นั่ง/แถว) ราคา 1,906 บาท/เที่ยว 

ชั้น 1 (4 ที่นั่ง/แถว) ราคาปกติ 1,237 บาท/เที่ยว ราคาโปรโมชั่น 640 บาท/เที่ยว 

ชั้น 2 (5 ที่นั่ง/แถว) ราคาปกติ 858 บาท/เที่ยว ราคาโปรโมชั่น 470 บาท/เที่ยว

Resource from:

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1367865367&grpid=02&catid=07&subcatid=0703

Read More

เมืองชายแดน ตอนที่ 2 : เชียงของและสะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 4 - the Connecting Points to R3A

           ตอนที่ 2 :

 เชียงของและสะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 4 
the Connecting Points to R3A 

จุดเชื่อมต่อ หรือ The Connecting Points  ของเมืองชายแดนในบริบทของการพัฒนาพื้นที่ระหว่างประเทศ หมายถึง จุดที่เชื่่อมจากพื้นที่ที่แสดงเขตแดนที่เคยพึ่งพิงตนเองได้ในเขตแดนของประเทศหรืออาณาจักรที่มีอธิปไตยของตนเป็นจุดสุดท้าย  ที่จะทำหน้าที่ในการเชื่อมต่อกับเขตแดนของอีกประเทศ โดยมีลักษณะพิเศษของเป้าหมายในการเชื่อมต่อเพื่อข้ามเขต  ไปผ่านดินแดนไปยังเขตแดนในประเทศอื่นๆ หรือไปแสวงหาทรัพยากร  สินค้าและบริการใดๆในเขตแดนนั้น บนเงื่อนไขที่ดีกว่าท้้งในแง่ของราคา  คุณภาพและความสมเหตุสมผลทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม และจุดเชื่อมต่อระหว่างประเทศไทย กับประเทศในกลุ่มอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง( Greater Mekong Subregion )  เมื่อพิจารณาจาก ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์และภูมิรัฐศาสตร์ รวมถึงทางเศรษฐกิจ ก็จะพบว่าโอกาสและความสำคัญของอำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย นั้นมีศักยภาพสูง ในการเป็นเมืองชายแดนที่เป็นจุดเชื่อมต่อที่สำคัญ โดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้

1.เมืองเชียงของเป็นจุดเชื่อมต่อที่สำคัญในการติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน ในที่นี้คือ ประเทศ สปป.ลาวและที่สำคัญเมืองเชียงของยังเป็นจุดผ่านแดนไปยังมณฑลยูนนาน  และมณฑลกวางสี ที่อยู่บนภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งมีประชากรอยู่เกือบหนึ่งร้อยล้านคน  และเมืองเชียงของก็กำลังจะเปิดจุดผ่านแดนถาวร ณ สะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 4 เข้าสู่ ประเทศ สปป.ลาว ตอนเหนือ ณ เมืองห้วยทราย  แขวงบ่อแก้วโดยตรงในปี 2556 นี้

2. เมืองเชียงของเป็นจุดกึ่งกลาง โดยประมาณของ เส้นทางระเบียงเศรษฐกิจสายเหนือ-ใต้ ( North - South Economic Corridor ) ระหว่างนครคุนหมิง และกรุงเทพมหานคร ด้วยระยะทาง จากกรุงเทพมหานคร ถึง เชียงราย 829 กิโลเมตรและเชียงรายถึงเชียงของอีก 137 กิโลเมตร รวมเป็น 966 กิโลเมตร  และจากแขวงบ่อแก้ว ผ่านแขวงหลวงน้ำทา ด้วยระยะทาง 185 กิโลเมตรและต่อไปถึง เมืองเสี่ยวเมียนยาง ( Xiaomenyang ) บนจุดตัดระหว่างเส้นทาง R3A และ R3B และจากเมืองเสี่ยวเมียนยาง ถึงนครคุนหมิงอีก 713 กิโลเมตร รวมเป็นจากแขวงบ่อแก้วถึงนครคุนหมิง เป็นระยะทาง 898 กิโลเมตร รวมระยะทางทั้งสิ้นจากกรุงเทพมหานคร ถึงนครคุนหมิง เป็นระยะทาง 1,864 กิโลเมตร ดังนั้นเมืองเชียงของถือได้ว่าเป็นจุดพักกลางทางที่ลงตัวในการเดินทางระยะทางเกือบ 2,000 กิโลเมตรของผู้ที่จะเดินทางโดยใช้รถยนต์ระหว่างมหานครทั้งสองแห่ง จากการเดินทางประมาณ 10 ชั่วโมงในประเทศไทย  และ14 ชั่วโมงภายในประเทศ สปป.ลาวและภายในมณฑลยูนนาน  ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน

3. เมืองเชียงของเป็นประตูผ่านแดนที่สำคัญ  ทั้งเป็นทางออกและทางเข้าในการเข้าสู่ตลาดและฐานการผลิตขนาดใหญ่ที่มีกำลังแรงงานและกำลังซื้อในประเทศไทย และเป็นจุดผ่านไปยังตลาดที่มีกำลังซื้อขนาดใหญ่ในมณฑลยูนนาน และอยู่จุดกึ่งกลางระหว่าง ตลาดขนาดใหญ่ท้้งสองตลาด (กรุงเทพมหานครและนครคุนหมิง)  ดังนั้นในกรณีนี้ ก็มีความเหมาะสมที่จะเป็นฐานการผลิตของอุตสาหกรรมที่จะตั้งอยู่ในเขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดน  ซึ่งมีแผนงาน โครงการฯที่จะตั้งขึ้นที่อำเภอเชียงของนี้  โดยผลผลิตจากโรงงานอุตสาหกรรมที่จะจัดตั้งขึ้นสามารถที่จะเข้าสู่ตลาดขนาดใหญ่ทั้งสองแห่งนี้ได้ในระยะเวลา 12 - 14 ชั่วโมงเท่านั้น ทั้งนี้ ในเขตชายแดนลาว - จีน ได้มีโครงการเขตเศรษฐกิจความร่วมมือระหว่างประเทศ โมฺฮัน-โมติน(The Mohan and Motin Transnational Economic Corporation Zone ) ขึ้นที่พรมแดน บนเนื้อที่ 1,640 เฮคตาร์ บนสัญญา 90 ปี จากรัฐบาลทั้งสองประเทศ 

4. เมืองเชียงของเป็นเมืองท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมในหมู่นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศมาเป็นระยะเวลาพอสมควร  ทำให้เมืองเชียงของมีความได้เปรียบเชิงแข่งขันในอุตสาหกรรมบริการและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว  เนื่องจากมีบุคลากรที่มีองค์ความรุ้ด้านการบริหารจัดการการท่องเที่ยวและการบริการและมีบุคลากรที่มีประสบการณ์ สามารถพัฒนาทักษะระดัยสูงได้ไม่ยากนัก อีกทั้งน่าจะเป็นผู้บุกเบิกและผู้ถ่ายทอดประสบการณ์ความสำเร็จในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวบนเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจสายนี้

5. เมืองเชียงของ เป็นจุดเชื่อมต่อของเส้นทางสู่มหานครคุนหมิง มณฑลยูนนาน ซึ่งมีประชากรมากกว่า 46 ล้านคนและมีการเดินทางผ่านแดน เข้าสู่เขตแดนประเทศเพื่อนบ้านจำนวนมาก  ไม่ว่าจะเป็นเข้าสู่ประเทศเมียนมาร์ ผ่านด่านRuili  ซึ่งมีจำนวนถึง 5.5 ล้านคน(ปี 2006)   เข้าสู่ประเทศเวียดนาม ผ่านด่านHekou ซึ่งมีจำนวน 3.5 ล้านคน (ปี 2006)  แต่การผ่านด่าน Mohan หรือ Boten เข้าสู่ประเทศ สปป.ลาวมีจำนวนเพียง 0.35 ล้านคน(ปี2006)  ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าเมื่อเส้นทาง R3A สามารถเชื่อมโยงการเดินทางทางรถยนต์ให้เข้าถึงกันได้โดยสะดวกแล้ว  โอกาสที่นักท่องเที่ยวจำนวนมากจากมณฑลยูนนานก็จะหลั่งไหล เข้าสู่ประเทศไทย ผ่านเส้นทางนี้ก็จะเป็นไปได้โดยง่าย

         ดังนั้นจากความได้เปรียบและมีแต้มต่อด้านทำเลที่ตั้ง  เชียงของจะสามารถพัฒนา จากอำเภอเล็กๆชายขอบประเทศไทย  ไปสู่เมืองสำคัญทางภูมิเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงได้หรือไม่  คงขึ้นอยู่การวางแผนพัฒนาและการเตรียมความพร้อมของภาคส่วนต่างๆที่เกี่ยวข้อง ในการทำให้ทุกองคาพยพของเชียงของ  สามารถทำงาน ประสาน สอดรับ เป็นในทิศทางเดียวกัน  หาไม่แล้ว ขบวนแห่งโอกาสที่มาเคาะประตู อำเภอเชียงของ  ก็จะออกจากสถานี  โดยที่คนเชียงของ ไม่ได้โดยสารไปด้วยเป็นแน่แท้

Read More