ASEAN+ : High Speed Rail & The Future of Urbanization ; Case study of China High speed Rail

ASEAN+ : High Speed Rail 

The Future of Urbanization ; Case study of China High speed Rail

Read More

Iskandar Malaysia : Good practice for Special Economic Zone in Thailand.

Iskandar Malaysia : Good practice 

for  Special Economic Zone in Thailand.

The special economic zone of Iskandar Malaysia grew out of a 2005 government requested feasibility study by the Khazanah Nasional which found that the development of such a zone would be economically, socially and developmentally beneficial.^[3] The National SJER Planning Committee (NSPC), hearing Khazanah's findings, put it in charge of developing a sustainable, holistic approach to development in the region.^[3] Iskandar Malaysia was singled out as among the high-impact developments of the Ninth Malaysia Plan, put into action by the then Prime Minister of Malaysia (Abdullah Badawi) in March 2006 to cover the period of 2006 to 2010.^[4] In November 2006, the Prime Minister, Chief Minister of Johor,Abdul Ghani Othman and Khazanah revealed the Comprehensive Development Plan (CDP).

Iskandar Malaysia is modelled after the Pearl River Delta Economic Zone, it is envisaged to capitalize on its current synergies with Singapore as it aims to complement each other as an economic hub.

The development region encompasses an area of 2,217 square kilometers covering the city of Johor Bahru and the adjoining towns of Pontian, Senai, Pasir Gudang and the construction of a new administrative capital in Nusajaya. Johor Bahru District is included in its entirety, as are parts of the district of Pontian. Five local planning authorities have jurisdiction over the covered area, including Majlis Bandaraya Johor Bahru (Johor Bahru City Council), Majlis Perbandaran Johor Bahru Tengah (Johor Bahru Tengah Municipal Council), Majlis Perbandaran Pasir Gudang (Pasir Gudang Municipal Council), Majlis Perbandaran Kulai (Kulai Municipal Council), Majlis Daerah Kota Tinggi (Kota Tinggi District Council), and Majlis Daerah Pontian (Pontian District Council).

Flagship A: Johor Bahru City

Johor Bahru is the Central Business District and the State Capital of Johor. It is also the main gateway into and out of Singapore (via the Causeway).

The current key economic activities in Flagship A are financial services, commerce and retail, arts and culture, hospitality, urban tourism, plastic manufacturing, electrical and electronics (E&E) and food processing.

As of February 2008, land prices in Flagship A range from RM30 to RM150 (US$9 - US$45) per sq ft for residential use, and RM70 to RM280 (US$20 - US$45) per sq ft for commercial use.

In the future, a multi-modal terminal will be developed in Flagship A, as well as an MRT/LRT system connecting Johor Bahru City Centre to other areas in Iskandar Malaysia.

Key players in Flagship A include global financial institutions - Citigroup, HSBC and Kuwait Finance House, major manufacturers - YKK, Celestica, Lion Group, Sumitomo and Kerry’s Ingredients as well as local developers - Danga Bay Holdings, Pelangi, Mah Sing and Crescendo.

Flagship B: Nusajaya

Current key economic activities in Flagship B are focused on mixed property development, state & federal administration and logistics. Going forward, Flagship B would be the hub for creative arts and entertainment, medical facilities, educational institutions, tourism, biotechnology and hi-tech manufacturing. Hence, Flagship B offers a wide range of investment opportunities for investors to participate in the development of Iskandar Malaysia, either by embarking in joint-venture developments or acquiring parcels of prime development land in Nusajaya.

Key players in Nusajaya are property developers including UEM Land, Iskandar Investment Berhad and Mulpha International Bhd, SP Setia, to name a few. In August 2007, the Middle Eastern Consortium (Mubadala, Kuwait Finance House and Millennium Development) and Iskandar Investment Berhad had signed a MOU to develop a RM4.2 billion (US$1.2 billion) integrated international city development, referred to as Medini (formerly known as Node 1).

Most land banks in Flagship B are Residential (freehold and leasehold) and Industrial types (freehold or 20+40-year leasehold)

Flagship C: Western Gate Development

The key economic activities in Flagship C are port and marine services, warehousing, logistics, engineering, hi-tech manufacturing, food production, petrochemical industry, entreport trade. Flagship C boasts a logistic centre, regional distribution centres, regional procurement centres and utilities (power).

MMC Corp Bhd, a public-listed company in Bursa Malaysia, is the main player in Flagship C via its shareholdings in the Port of Tanjung Pelepas (PTP) and the Tanjung Bin Power Plant.

Most of the land banks in Flagship C are agricultural lands and mangrove forests.

In terms of land bank availability, about 700 acres in the Free Trade Zone in Port of Tanjung Pelepas (PTP) are still available for development in various sectors including warehousing, international procurement and more. The proposed 2,215 acres of the Maritime Centre at Tanjung Bin also offer investment opportunities to players in oil and gas industry.

As of February 2008, land prices in Flagship C ranged around RM18 (US$5) per sq ft (for industrial/commercial use).

Convenient expressways connect the area to Johor Bahru and Kuala Lumpur. It takes only 30 minutes to drive from Flagship C to Johor Bahru and the Senai Airport. In the future, there will be a MRT/LRT system connecting Flagship C to the Johor Bahru City Centre and elsewhere.

Flagship D: Eastern Gate Development

As one of the key components of Iskandar Malaysia, the industrial and manufacturing hub in the southern region of Peninsular Malaysia encompasses 31,132 ha of the Pasir Gudang area. Flagship D covers Pasir Gudang Port, Pasir Gudang Industrial Park, Tanjung Langsat Port and Tanjung Langsat Industrial Complex.

Current key economic activities in Flagship D are focused on heavy industries and logistics, including electrical and electronics (E&E), chemical, oleochemical, food and engineering-based industries as well as ports and logistics and warehousing. Flagship D has the largest concentration of palm oil refining industries and downstream activities in the world.

Key players in Pasir Gudang include both local and international companies such as Bahru Steel, Panasonic, Titan, Kiswire, Western Digital and IOI Loders.

Most land banks in Flagship D are industrial zone (leasehold: '30+30'-year lease or 60-year lease) and residential-type (freehold and leasehold).

As of 15 February 2008, the price of industrial land in Pasir Gudang ranged between RM14 - RM20 (US$5 - US$7) per sq ft for a '30+30'-year lease and RM17 - RM30 (US$6 - US$10) per sq ft for a 60-year lease.

Flagship E: Senai - Skudai

Current key economic activities in Flagship E are airport services, engineering, electrical and electronics (E&E) and education. Going forward, Flagship E would also be the hub for agro and food processing, ICT and retail tourism.

With more than 1,000 acres of available land bank within the vicinity of Senai Airport, investors will have the advantage of setting up large-scale commercial and airport-related enterprises at attractive low rates. Other strategic land banks owned by developers also offer various investment opportunities.

As of February 2008, land prices in Flagship E ranged from RM4 to RM19 (US$1.5 - US$6) per sq ft for industrial/commercial use and RM80 to RM300 (US$18 - US$90) per sq ft for residential use.

Flagship E is synonymous with Senai International Airport and Universiti Teknologi Malaysia (UTM). Other key players include Lee Rubber, Boustead, Genting Property, IOI Properties and Johor Corporation.

Senai Airport is envisaged to be the No. 2 airport in the region after Changi Airport by 2025. It takes only 30 minutes to drive from Johor Bahru to Senai Airport. In the future, a multi-modal terminal and cyber city will be developed in Flagship E. There will also be an MRT/LRT system connecting Flagship E to the Johor Bahru City Centre and elsewhere.

Resource from :

http://www.iskandarmalaysia.com.my/the-5-flagship-zones

Read More

Laos PDR. : China, Laos committed to high-speed train project

Laos PDR. : China, Laos committed to 

high-speed train project.

China has agreed to provide grant aid of 300 million yuan (more than US$49 million) and non-interest loans worth 200 million yuan (more than US$32.6 million) to Laos in 2013.

The agreement was made during recent bilateral talks in China between Lao Prime Minister Thongsing Thammavong and his Chinese counterpart Li Keqiang, who confirmed China will provide the grant aid and interest free loans to projects the two sides have agreed on.

The talks were held on the sidelines of the 10th Asean-China Expo, which is taking place from September 3-6 in Nanning, capital of south China's Guangxi Zhuang Autonomous Region.

During the talks, Mr Thongsing spoke about the importance of Laos-China cooperative relations. Laos and China agreed to maintain high-level exchanges of delegations on a regular basis.

This would enable the leaders of the two countries to exchange views on regional and international issues as well as lessons learned about the enhancement of the leadership roles of their respective parties and states.

The two sides also discussed a planned high-speed railway which will link Vientiane to the Laos-China border, aiming to enhance logistics and connectivity in the region.

For Laos, the high-speed railway is considered a priority project for cooperation with China. The Lao side therefore proposed that the relevant sectors of both countries accelerate the process and prepare for the bilateral agreement to be signed soon.

Meanwhile, the Chinese side is committed to further supervising the relevant sectors to move the project forward as proposed by the Lao side.

The high speed-railway is important for Laos as it seeks to move from being landlocked to land-linked and better integrate with the rest of the region and the world.

It is also important for Asean as many Asean countries have been considering a similar railway system.

During the bilateral talks, the Chinese Premier Li said that as good neighbours, China and Laos can further promote strategic coordination, economic cooperation and extensive cultural exchange, according to a Xinhua report.

They should aim to speed up major projects on transportation, energy and agriculture, to lift China-Laos relations to a new level.

Mr Thongsing said Laos-China cooperation is of great importance to the economic and social development of Laos.

The annual trade volume between Laos and China has been increasing on a year-on-year basis. In 2010, the trade volume of the two countries reached US$1.04 billion, up 46 percent.

In 2011, the trade volume reached US$1.28 billion, 22.72 percent higher, and in 2012, the trade value amounted to US$1.728 billion, an increase of 32.8 percent.

China is also one of the largest foreign investors in Laos, investing in areas ranging from mining to industry and handicrafts, agriculture, hydropower, industrial farms, garments and services.

Mr Thongsing said Laos is committed to maintaining high-level exchanges with China and coordination on international and regional affairs, implementing projects of cooperation and enhancing exchanges in law enforcement, security and culture.

Laos aims to push forward the development of bilateral ties with China and is also willing to make contributions to the promotion of Asean-China ties.

By Times Reporters 
(Latest Update September 05, 2013)

Resource from: 

http://www.vientianetimes.org.la/FreeContent/FreeConten_China%20extends.htm

Read More

Myanmar : Thai-Burma Road Link Blocked by Dawei Protesters.

Myanmar : Thai-Burma Road Link Blocked 

by Dawei Protesters.

The main road link from Kanchanaburi in Thailand to Burma’s Dawei special economic zone has been blocked by local villagers protesting Italian-Thai Development, a Thai construction firm that they accuse of failing to pay compensation for lands confiscated to build the road.

The blockade, in the Dawei district village of Thabyu Chaung, has been ongoing since Sept. 9, according to the Dawei Development Association (DDA). Thant Zin, who is the coordinator for the DDA, told The Irrawaddy on Wednesday that the villagers have threatened to continue blocking the road and would begin farming the land by the end of the month if the company fails to pay compensation.

“In the meantime, they [protesting locals] only allow vehicles transporting medical patients and senior officials from ITD who are traveling to the seaport. They do not allow vehicles transporting workers from the project or materials for construction,” Thant Zin said.

The road link spans 132 kilometers across Kanchanaburi Province in Thailand to Dawei, in Burma’s Tenasserim Division. The route passes through seven villages where local residents claim that they have not yet received compensation for land confiscated in order to build the road.

The civic group Community Sustainable Livelihood and Development (CSLD) represented the local villagers at a press conference in Dawei on Tuesday.

“The group asked the company to set an exact future date for when they would pay compensation if the company cannot pay right now.”

The DDA reported that local villagers first asked the company for compensation in July, but received no response from Italian-Thai. The Sept. 9 blockade marked an escalation of tactics in the complainants’ second attempt at redress.

A statement accompanying Tuesday’s press conference stated that CSLD committee members would hold a meeting with the two local political parties, local authorities and Italian-Thai company representatives on Sept. 28 in Dawei Township to discuss the compensation concerns. Leaders of the Karen National Union (KNU), the ethnic armed group that controls the territory in which the seven villages lie, are also expected to attend the meeting.

If the end of the month gathering does not resolve their grievances, the villagers have threatened to reclaim their former lands.

“They say they will put up fences on their own land and grow trees again to block the road if the company does not pay compensation,” Thant Zin said.

About 80 families from the villages of Mitta, Kalit Gyi, Kha Tuang Ni, Pyinthataw, Thapyu Chaung, Yepoe and Titkatoe are awaiting compensation, according to DDA. The villagers say the road’s construction destroyed land on which they grew betel nut, rubber, and cashew nuts, providing the main source of income for local communities. The road was built in 2010.

Italian-Thai has so far paid compensation to 111 families since 2010, according to DDA. The company has acknowledged but failed to address the recompense demands of 34 other families whose farmlands were destroyed by construction of the road.

“We found there are 34 families on the list from the company that they have to pay compensation, but they have not paid the victims yet. More than 40 other families were not on their compensation list,” said Thant Zin.

Italian-Thai has been granted a 75-year concession to develop the special economic zone (SEZ) and deep-sea port in Dawei. Local right groups have long claimed that the project has led to land rights abuses, including forced evictions.

Thailand plans to turn the Dawei deep-sea port into a massive industrial complex that will provide Burma’s more economically advanced neighbor with imported energy and a new conduit for its exports. The area will be administered as an SEZ under an agreement reached between Burma and Thailand in 2008.

Resource from:

http://www.irrawaddy.org/archives/44275

Read More

Thailand : NEDA เร่งพัฒนาโครงข่ายคมนาคมเชื่อมแนวระเบียงเศรษฐกิจเชียงใหม่-เวียงจันทน์

Thailand :  NEDA เร่งพัฒนาโครงข่ายคมนาคมเชื่อมแนวระเบียงเศรษฐกิจเชียงใหม่-เวียงจันทน์

นายธีระศักดิ์ มงคลโภชน์ รองผู้อำนวยการ ปฏิบัติหน้าที่แทนผู้อำนวยการสำนักงานความร่วมมือพัฒนาเศรษฐกิจกับประเทศเพื่อนบ้าน(องค์การมหาชน)หรือเนด้า : NEDA เปิดเผย"ฐานเศรษฐกิจ" ภายหลังการนำคณะผู้บริหารและสื่อมวลชนสำรวจความพร้อมเส้นทางผ่านด่านภูดู่ของไทยในพื้นที่จังหวัดอุตรดิตถ์ กับเมืองปากลายของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว(สปป.ลาว)ว่า จากการที่เนด้าให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่สปป.ลาวเพื่อนำไปพัฒนาถนนหมายเลข 11 ช่วงบ้านตาดทอง-บ้านน้ำสัง และเมืองสังข์ทอง และโครงการก่อสร้างถนนเส้นทางช่วงภูดู่(อ.บ้านโคก จ.อุตรดิตถ์) ถึงเมืองปากลาย สปป.ลาว อันเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางในแนวระเบียงเศรษฐกิจเชียงใหม่-เวียงจันทน์ขณะนี้มีความคืบหน้าอย่างมาก
    โดยแนวเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจเชียงใหม่-เวียงจันทน์เป็นเส้นทางที่ผ่าน 5 จังหวัดของไทยที่สามารถผ่านไปสู่สปป.ลาวได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น ได้แก่ จังหวัดเชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง แพร่ และ จังหวัดอุตรดิตถ์ รวมระยะทางในประเทศไทยประมาณ 385 กิโลเมตร โดยจะเชื่อมต่อกับ  3 แขวงของสปป.ลาว ได้แก่ ไซยะบุรี เวียงจันทน์ และนครหลวงเวียงจันทน์ รวมระยะทางในสปป.ลาวประมาณ 283 กิโลเมตร รวมระยะทางตามแนวการเชื่อมโยงระเบียงเศรษฐกิจเชียงใหม่-เวียงจันทน์ประมาณ 623 กิโลเมตร
    "ต้องการให้ภาคเอกชนไทย-สปป.ลาวรุกการทำคอนแทร็กต์ ฟาร์มมิ่งด้านการเกษตรเพื่อเพิ่มกำลังซื้อให้มากขึ้น เพราะการพัฒนาแนวเส้นทางนี้สามารถประหยัดระยะการเดินทางจากเดิมที่ต้องเดินทางจาก จังหวัดเชียงใหม่ ผ่าน ลำพูน  ลำปาง แพร่ อุตรดิตถ์ พิษณุโลก เพชรบูรณ์ ขอนแก่น อุดรธานี สู่จ.หนองคายไปสิ้นสุดที่นครหลวงเวียงจันทน์ จึงลดระยะทางได้ประมาณ 240 กิโลเมตร ช่วยประหยัดเวลาได้ประมาณ 3 ชั่วโมง เมื่อเปรียบเทียบเส้นทางเดิมคือเชียงใหม่-อุตรดิตถ์-พิษณุโลก-ขอนแก่น-หนองคาย-นครหลวงเวียงจันทน์ซึ่งมีระยะทางประมาณ 623 กิโลเมตร สามารถช่วยลดต้นทุนด้านโลจิสติกส์ได้ประมาณ 40-910 ล้านบาทต่อปี"
    นายธีระศักดิ์กล่าวอีกว่า โครงการพัฒนาเส้นทางผ่านด่านภูดู่-ปากลายที่เนด้าให้การสนับสนุนงบประมาณแก่สปป.ลาวในครั้งนี้มีการแยกงานออกเป็น 3 ส่วน ได้แก่ 1. เส้นทางหลักของโครงการมีจุดเริ่มต้นด่านภูดู่ และมีจุดสิ้นสุดที่บ้านแก่งสาว เมืองปากลาย ระยะทางรวม 27.6 กม. 2. เส้นทางท้องถิ่นระยะทางรวม 4.3 กม. แบ่งเป็น 2 ช่วง คือ ช่วงบริเวณบ้านผาแก้ว ระยะทาง 1.8 กม. และช่วงบ้านบ่มเลา ระยะทาง 2.5 กม. และ 3. การก่อสร้างอาคารด่านชายแดนฝั่ง สปป.ลาว โดยมี บริษัท ช.การช่าง จำกัด (มหาชน) เป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง
    สำหรับจำนวนเงิน 718 ล้านบาทที่เนด้าให้ความช่วยเหลือในครั้งนี้จัดเป็นรูปแบบเงินให้เปล่า 20% (ไม่เกิน 143.60 ล้านบาท) และเงินกู้ 80% (ไม่เกิน 574.40 ล้านบาท) ของมูลค่าโครงการ และกำหนดเงื่อนไขการกู้ไว้ว่าให้ใช้สินค้าและบริการจากประเทศไทยอย่างน้อย 50% ของปริมาณที่ใช้ทั้งหมด ปัจจุบันความคืบหน้าโครงการ 31.88% คาดว่าจะแล้วเสร็จตามกำหนด 18 เดือน หรือราวเดือนมิถุนายนปี 2557 นี้ ทั้งนี้ยังคาดว่ามูลค่าการค้าชายแดนระหว่างไทยและสปป.ลาวจะเพิ่มขึ้นเป็น 2,456 ล้านบาทในปี 2560 และจะเพิ่มเป็น3,494 ล้านบาทในปี 2565 

Resource from: 

http://www.thanonline.com/index.php?option=com_content&view=article&id=198416%3A2013-09-10-09-12-33&catid=129%3A2009-02-08-11-47-38&Itemid=479

Read More

Thailand : เปิดพื้นที่เส้นทางไฮสปีดเทรนสายระยอง 7สถานี

Thailand : เปิดพื้นที่เส้นทางไฮสปีดเทรน

สายระยอง 7สถานี 

วันที่ 12-13 ก.ย. 2556 การรถไฟแห่งประเทศไทย (ร.ฟ.ท.) จะจัดประชุมรับฟังความคิดเห็นโครงการรถไฟความเร็วสูง สายกรุงเทพฯ-พัทยา-ระยอง ระยะทาง 221 กม. ใน จ.ฉะเชิงเทรา และพัทยา ที่บรรจุใน พ.ร.บ.กู้เงิน 2 ล้านล้านบาท เงินลงทุน 100,631 ล้านบาท แบ่งเป็นค่าก่อสร้าง 74,909 ล้านบาท ค่าเวนคืน 4,767 ล้านบาท จ้างที่ปรึกษา 1,800 ล้านบาท ใช้เวลา 14 เดือนทำผลการศึกษา กำหนดแล้วเสร็จ 1 ก.ย. 2557 คาดว่าเริ่มประมูลปลายปี 2557 แล้วเสร็จในปี 2560
กำหนดจุดจอด 7 สถานี

แหล่งข่าวจากบริษัทที่ปรึกษากล่าวว่า แนวเส้นทางเริ่มต้นที่สถานีบางซื่อ มุ่งหน้าไปตามทางรถไฟสายตะวันออก ผ่านพญาไท มักกะสัน ลาดกระบัง หรือสุวรรณภูมิ ไปตามทางรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิงก์ ซึ่งกำลังดูความเหมาะสมจอดสถานีสุวรรณภูมิหรือไม่ เนื่องจากพื้นที่คับแคบ อาจต้องหาพื้นที่ใกล้เคียงสถานีลาดกระบังมาสร้างเป็นจุดเปลี่ยนถ่ายผู้โดยสารจากแอร์พอร์ตลิงก์มายังรถไฟความเร็วสูง จากนั้นเส้นทางเกาะไปตามแนวรถไฟ ผ่านฉะเชิงเทรา ชลบุรี พัทยา สิ้นสุดที่ระยอง

“ช่วงสุวรรณภูมิ-ชลบุรี มี 2 ทางเลือก คือไปตามแนวรถไฟเดิม หรือจะตัดเข้าพื้นที่ใหม่ที่ไม่ต้องผ่านฉะเชิงเทรา โดยตัดเข้ามอเตอร์เวย์ชลบุรีสายใหม่แล้วมุ่งหน้าไปยังชลบุรี แต่แนวทางที่ 2 คงจะยาก”

เบื้องต้นจะมี 7 สถานีและใช้สถานีรถไฟเดิม ต่อจากสถานีบางซื่อ เป็นสถานีมักกะสัน สุวรรณภูมิ/ลาดกระบัง ฉะเชิงเทรา ชลบุรี พัทยา ระยอง วิ่งด้วยความเร็ว 250 กม./ชม. “เวนคืนที่ดินไม่เยอะเพราะใช้แนวเดิม การรถไฟฯเคลียร์พื้นที่สร้างทางคู่ไปแล้ว มีตัดใหม่ 10 กม.ช่วงมาบตาพุด-ระยอง เพราะไม่มีทางรถไฟ รวมทั้งจะศึกษาไปถึงจันทบุรีและตราด เชื่อมต่อชายแดนกัมพูชาในอนาคตด้วย”

เมืองใหม่ท”แค่ 5 สถานี
แหล่งข่าวจากกรมโยธาธิการและผังเมืองเปิดเผย “ประชาชาติธุรกิจ” ว่า กรมเสนอให้กระทรวงคมนาคมพิจารณาจุดที่ตั้งสถานีรถไฟความเร็วสูงสายกรุงเทพฯ-พัทยา-ระยอง คาดว่าพื้นที่เหมาะสมเป็นจุดจอดสถานีและพัฒนาพื้นที่โดยรอบสถานีมี 2 วิธีการ คือเวนคืนที่ดินและจัดรูปที่ดิน ประกอบด้วย 1.สถานีฉะเชิงเทรา อยู่ที่สถานีรถไฟเดิม ต.หน้าเมือง อ.เมืองฉะเชิงเทรา เข้าถึงสะดวก เชื่อมโยงกับถนนสาย 304 การพัฒนาพื้นที่โดยรอบทำได้ง่ายเนื่องจากเป็นพื้นที่ว่าง ห่างจากในเมือง 1 กม. ขนาดพื้นที่ 4 ตร.กม. หรือ 2,500 ไร่ ส่วนวงเงินถ้าใช้วิธีเวนคืนมูลค่าลงทุนอยู่ที่ 29,725 ล้านบาท จัดรูปที่ดินอยู่ที่ 3,023 ล้านบาท

2.สถานีชลบุรี เป็นพื้นที่ใหม่ อยู่ ต.นาป่า อ.เมืองชลบุรี ห่างสถานีรถไฟเดิมไปทางเหนือ 2 กม. จากตัวเมือง 4 กม. และนิคมอมตะนคร 5 กม. การเข้าถึงสะดวก เชื่อมโยงกับถนนสาย 361 และมอเตอร์เวย์ชลบุรี พื้นที่โล่งง่ายต่อการพัฒนา ขนาด 6 ตร.กม. หรือ 3,750 ไร่ เงินลงทุนใช้วิธีเวนคืนอยู่ที่ 66,722 ล้านบาท วิธีจัดรูปที่ดินอยู่ที่ 7,531 ล้านบาท

3.สถานีศรีราชา เป็นพื้นที่ใหม่ อยู่ทิศใต้ของสถานีรถไฟเดิม ต.สุรศักดิ์ เทศบาลนครแหลมฉบัง ห่างเมืองศรีราชา 4 กม. ห่างนิคมแหลมฉบัง 3 กม. ขนาด 6 ตร.กม. หรือ 3,750 ไร่ เงินลงทุนโดยการเวนคืน 54,013 ล้านบาท จัดรูปที่ดิน 5,600 ล้านบาท
จับตาสถานีพัทย“-ระยอง 

4.สถานีพัทยา ใกล้หาดจอมเทียน ห่างสถานีรถไฟพัทยาไปด้านใต้ 8 กม. ตรงข้ามกับโรงแรมแอมบาสซาเดอร์และโอเชี่ยน
มารีน่ายอชต์คลับ เนื่องจากบริเวณโดยรอบเป็นชุมชนหนาแน่นน้อย และพื้นที่โล่ง น้ำไม่ท่วม ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของพัทยา เช่น หาดจอมเทียน การเข้าถึง สะดวก มีเส้นทางหลักคือถนนสุขุมวิทที่ขนานไปกับรถไฟด้านตะวันตก และตอนเหนือของพื้นที่มีถนนท้องถิ่นเชื่อมต่อ ขนาด 9 ตร.กม. หรือ 5,625 ไร่ การลงทุนโดยการเวนคืน 45,930 ล้านบาท จัดรูปที่ดิน 4,233 ล้านบาท

5.สถานีระยอง มี 2 ทางเลือกเนื่องจากยังไม่มีแนวรถไฟ คือ 5.1 อยู่ระหว่างศูนย์กลางเมืองและนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ห่างตัวเมือง 4 กม. มาด้านตะวันตก ห่างนิคมมาบตาพุด 1 กม. ตัวเมืองระยอง 4 กม. ขนาด 7 ตร.กม. หรือ 4,375 ไร่ เงินลงทุนถ้าใช้วิธีการเวนคืน 100,652 ล้านบาท จัดรูปที่ดิน 14,444 ล้านบาท

5.2 บริเวณทางตอนเหนือนิคมอุตฯมาบตาพุด 3 กม. ห่างตัวเมืองระยอง 6 กม. ขนาด 9 ตร.กม. หรือ 5,625 ไร่ เงินลงทุนโดยเวนคืน 59,206 ล้านบาท จัดรูปที่ดิน 5,352 ล้านบาท มีความเป็นไปได้ทางเลือกที่ 2 เหมาะสมที่สุด โยธาฯเสนอจัดรูปที่ดิน
นายมณฑล สุดประเสริฐ อธิบดีกรมโยธาธิการและผังเมือง กล่าวกับ “ประชาชาติธุรกิจ” เพิ่มเติมว่า กรมมีแนวคิดจะพัฒนาพื้นที่โดยรอบทุกสถานีที่เป็นจุดจอดรถไฟความเร็วสูงเพื่อให้เกิดประโยชน์ โดยเน้นการจัดรูปที่ดินเป็นหลัก

ทั้งนี้สายกรุงเทพฯ-พัทยา-ระยอง เสนอจุดที่ตั้งพัฒนาให้เกิดเมืองใหม่ที่มีความเหมาะสมทั้งการก่อสร้างงานโยธาและการพัฒนาเมือง โดยให้โยธาธิการแต่ละจังหวัดปรับปรุงผังเมืองรวมมารองรับการพัฒนาด้วย เช่น ชลบุรี ระยอง

“เมืองพัทยาจะเป็นโครงการนำร่องเมืองใหม่ภาคตะวันออกแนวรถไฟความเร็วสูง เพราะมีความพร้อมทั้งการพัฒนาที่หน่วยงานท้องถิ่นจะสร้างโมโนเรลในเมืองลิงก์การเดินทางสะดวกขึ้น ที่สำคัญเป็นเมืองท่องเที่ยวระดับภาค จำเป็นจะต้องต่อยอดให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น” นายมณฑลกล่าว

Resource from:

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1379061445

Read More

Myanmar : Chinese and Indian Firms Tipped for Kyaukphyu SEZ Bidding Race.

Myanmar : Chinese and Indian Firms Tipped for Kyaukphyu SEZ Bidding Race.

The Burmese government call for international bids to develop a proposed Special Economic Zone around Kyaukphyu on the western coast makes no mention of existing MoUs already signed with Chinese and Japanese companies, and reportedly involving noted crony Burmese businessman Tay Za.

The announcement raises questions over these previous agreements, but an economic expert on Burma said he thinks China remains the frontrunner to develop the SEZ, and might face competition from Indian companies.

China certainly has a head start over anyone else at Kyaukphyu, a town located on the coast of western Burma’s Arakan State. It built and operates the oil port import terminal on Ramree Island where Kyaukphyu is located. Its twin crude oil and natural gas pipelines start there, and the Chinese have signed a MoU to build an 800-kilometer railway linking the SEZ with China’s Yunnan Province — the destination of the pipelines.

The railway MoU awarded China’s Railways Engineering Corporation a long-term Build-Operate-Transfer agreement “under which China will fund and construct the railway and operate it for half a century before handing it over to the Burma authorities,” according to Arakan Oil Watch, a Thailand-based human rights and resources transparency NGO.

Arakan Oil Watch says in a special study that the SEZ planned for Kyaukphyu is one of several being targeted by China’s central planners across Southeast Asia to improve trade with ASEAN, the Association of Southeast Asian Nations, following a free trade agreement between the two.

Arakan Oil Watch claims that two or three large companies are already designated to be the main SEZ developers. It identifies these as CITIC, a state-owned Chinese conglomerate; Nippon Koei Company, a Japanese engineering consultancy; and Burma’s Htoo Trading Company, a subsidiary of the Htoo Group of Companies owned by noted former military junta crony businessman Tay Za.

These companies have previously signed MoUs with various Burmese government ministries to develop the Kyaukphyu SEZ.

It’s unclear whether the Naypyidaw government has abandoned SEZ development proposals for the Kyaukphyu area drawn up by Nippon Koei Company in association with China’s CITIC, or whether they would be incorporated in any new bidding proposals.

The government’s Bid Evaluation and Awarding Committee said bidding development strategy contracts for a Kyaukphyu SEZ must be lodged before November 19, and suggested that initial work could begin in April 2014.

Earlier outline proposals for a central coast SEZ cover an area of 120 square kilometres, embracing all of Ramree Island and rural districts on the adjoining mainland.

Sean Turnell, a prominent economist with a close understanding of Burma, thinks Indian state-owned businesses could be interested in investing in a Kyaukphyu SEZ, as India is “anxious to offset China’s erstwhile dominance in this strategically important area”.

But he told The Irrawaddy he thinks there will be little interest outside of Burma’s two giant neighbours, and warns that it would be a mistake to offer potential investors too many financial incentives otherwise there is a danger that “concession-dependent activities are the only ones attracted”.

“Likewise, it is important that links be established to local suppliers and other businesses, otherwise the danger that they simply become privileged ‘enclaves’ is likely,” said Turnell a professor at Macquarie University in Australia and co-author of the Burma Economic Watch Bulletin.

He added, “SEZs are not a bad idea in Burma, especially as locations for surmounting the country’s many institutional, infrastructure and energy obstacles, and as areas for policy experimentation.”

Arakan Oil Watch has warned, however, that plans revealed to date for a Kyaukphyu SEZ would likely mean the relocation of many thousands of people and a disruption to agricultural activity.

“The construction of the Special Economic Zone will multiply the already unfolding impacts of the Burma-China oil and gas pipelines. Massive industrialization will have devastating consequences for tens of thousands of farmers and fishermen who have been neither informed nor consulted about the plans,” the NGO said in its own assessment.

“According to project maps, the 120 square kilometres zone could lead to the relocation of about 40 villages as well as parts of Kyauk Phyu town. Construction of the Shwe pipelines and associated infrastructure has already led to the confiscation of thousands of acres of valuable farmlands. Most of these confiscations were involuntary.”

Until now, most SEZ activity in Burma has been centered on the plan for Thilawa on the edge of Rangoon, while a third potential major SEZ — at Dawei on the southeast coast — has been at a standstill for lack of investment. Japanese companies are dominating development plans for Thilawa.

However, the Thilawa SEZ, located some 20 kilometers from Burma’s commercial capital Rangoon, has been stalled for nearly one year due to land rights issues, power supply and other infrastructure problems. The project is supposed to be one third complete by 2015.

A recent assessment by the Oxford Business Group, a research company with offices in London and Dubai, thought Thilawa nonetheless offered the best early prospects for an SEZ to help develop Burma’s nascent market economy.

“The Thilawa SEZ’s location, close to [Rangoon] and committed funding by Japanese low-interest loans, makes it a more likely success story for the coming years. Mitsubishi, Marubeni and Sumitomo are all conducting feasibility studies to use the zone, alongside Japan International Cooperation Agency and the Japanese government,” said the Oxford Business Group study.

Resource from:
http://www.irrawaddy.org/archives/43874

Read More